Rekolekcje karmelitańskie o NADZIEI – zaproszenie

* Czym jest chrześcijańska nadzieja?
* Czy nadzieja i optymizm to to samo?
* Co robić, gdy kuszeni jesteśmy do rozpaczy albo beznadziei?
* Jak rozumieć słowa Teresy o tym, że nie chce budzić Jezusa?
* Co znaczy „wbrew nadziei uwierzyć nadziei”? (por. Rz 4, 18)

* Jeżeli któreś z tych pytań rozbrzmiewa w Tobie
* Jeżeli naprawdę chcesz znaleźć odpowiedź
* Jeżeli nie boisz się zaryzykować pójścia w głąb
* Jeżeli chcesz zawalczyć o czas słuchania w milczeniu i dialogu

to zapraszamy właśnie Ciebie!

KOGO? wszystkie chętne kobiety po ukończeniu 18 roku życia

GDZIE? Truskolasy k/Częstochowy (dom zakonny Sióstr karmelitanek Dzieciątka Jezus)

KIEDY? rozpoczęcie w piątek 26 września o godz. 17.00,
zakończenie w niedzielę 28 września ok. godz. 17.00.

JAK? poprzez SŁUCHANIE I DOTYKANIE PANA w Słowie Bożym,
Eucharystii, sakramencie Pojednania, adoracji Najświętszego
Sakramentu oraz przez posługujących i wspólnotę rekolekcyjną

PROWADZĄCY DUCH ŚWIĘTY

POSŁUGUJĄCY ks. Mirosław Tosza, s. Fidelis Miazga, s. Makaria Wrona

ZGŁOSZENIA tylko osobiście na adres mailowy fidelis.kdzj@gmail.com

Czekamy na Ciebie i modlimy się

z Bogiem! – siostry karmelitanki

Abraham, Mojżesz, Jozue, Gedeon, Dawid, Eliasz, Jozafat, Estera, Paweł, Franciszek, Teresa, Katarzyna, Faustyna, Pio, Stefan… Można wymieniać kolejne imiona.

Cała Biblia, cała Historia Zbawienia – również nasza współczesna
Historia Zbawienia – utkana jest z opowieści o ludziach,
którzy zaufali Bogu w chwilach dramatycznych,
w chwilach, w których nie było po ludzku szans
na rozwiązanie i dobre zakończenie.
To ludzie, którzy w totalnej ciemności, w sytuacjach granicznych
zdecydowali się uwierzyć słowom skierowanym do nich przez Boga,
zdecydowali nie zatrzymać się na własnym rozumieniu rzeczywistości,
ale spojrzeć na TEGO, KTÓRY JEST PANEM CZASU I HISTORII
i zaufać Jemu wbrew wszelkiej logice, wszelkiej oczywistości,
wszelkiej wiedzy i doświadczeniu.
To ludzie, których akt zaufania
otwiera niejako wrota Boskiej Wszechmocy;
ludzie, którzy podejmując Boże zaproszenie
uwalniają strumienie Bożej łaski, która pragnie się wylać,
ale potrzebuje naszego zawierzenia,
naszych decyzji i podjęcia ryzyka.
I aż do końca świata kolejne karty tej Historii
zapełniać się będą imionami tych, którzy w sytuacji bez wyjścia
powierzyli się Bogu, „który czyni cuda”
i który objawia Swoją Chwałę najbardziej pośród naszej niemocy.
Jesteśmy zaproszeni do tej Historii,
jesteśmy zaproszeni – Ty i ja – i Bóg chce w nas, dla nas i przez nas
czynić wielkie rzeczy i objawiać swoją Chwałę.
Ten czas rekolekcji jest po to, aby na nowo obudzić nadzieję,
która może czasami zamiera w nas z różnych powodów…
Nadzieja nie jest pozytywnym myśleniem ani bezkrytycznym
optymizmem graniczącym z naiwnością.
Nadzieja jest oparciem się na Tym,
Który jest Prawdomówny i Wierny i Wszechmogący.